Sandy licht toe wat het programma Steunouder betekent. “Op dit moment zijn er in ongeveer 50 gemeentes steunouders actief die informele steun bieden aan gezinnen. Steunouders zijn volwassen vrijwilligers die gezinnen ontlasten en één of twee dagdelen in de week een kind opvangen. Vraagouders zijn ouders die een steuntje in de rug kunnen gebruiken en een vertrouwde en veilige plek zoeken, waar hun kind kort kan verblijven en een fijne tijd kan ervaren. Ouders die behoefte hebben aan steun, kunnen niet altijd op een eigen netwerk terugvallen. Bijvoorbeeld omdat ze door een verhuizing nog geen contacten in de buurt hebben. Of vanwege een scheiding, nieuwe baan, weinig financiële middelen of ziekte of beperking van een gezinslid niet in staat zijn om een sociaal netwerk te onderhouden. Steunouder wil stressvolle situaties voorkomen door steunouders aan deze gezinnen te koppelen. Een kleine moeite betekent in zo’n geval een groot plezier!”

“Je hebt niet veel nodig om steunouder te worden: de wens en ruimte in iemands leven om een kind te verwelkomen en een ander gezin te ondersteunen, is het meest belangrijk.”

Liliane vertelt over de bewuste keuze voor het steunouderschap. “Mijn man en ik en onze dochter van vijf wonen nog maar kort in Waddinxveen. We weten dat er kinderen in een kwetsbare thuisomgeving leven die extra aandacht nodig hebben. Wij hebben vijf jaar geleden al eens met elkaar gesproken over vormen van opvang en zorg. Maar het was toen niet het juiste moment. Nu is dat moment er voor ons wel. We hebben een gastvrij thuis, liefde in ons hart en allebei een stabiele baan.

Ons kind kan de komst van een ander kind binnen ons gezin begrijpen. Binnenkort start de eerste kennismaking met het vraaggezin en beide kinderen kijken er enorm naar uit om elkaar te ontmoeten!”

Sandy vervolgt: “Het is belangrijk om de overeenkomst te vinden tussen de wensen en behoeften van een vraagouder en de mogelijkheden en wensen van een steunouder. Ik kijk daarbij bijvoorbeeld of de aanwezigheid van kinderen in een steungezin past bij de situatie van opvang van een kind. Of dat wellicht een ouder echtpaar zonder kinderen beter aansluit op de situatie. Wat heeft het kind en wat hebben de ouders nodig en wat is er
mogelijk? Dat is belangrijk! Als die combinatie er is, volgt er een matchingsgesprek waarin onderling afspraken worden gemaakt en vastgelegd. Wat belangrijk in dit gesprek is, is het vertrouwd raken met elkaar. Het is met name voor ouder en kind best spannend om de stap te zetten. Daarin stel ik hen gerust en begeleid ik ze. In de eerste drie maanden heb ik vervolgens wekelijks contact om te bespreken hoe de bezoekjes van het kind aan de steunouder zijn gegaan. En of het de ouder
lukt om op die momenten op adem te komen. Soms loopt een traject een paar maanden en soms langer omdat het vanuit beide partijen goed bevalt.”

“Een hechte band tussen beide gezinnen is niet de primaire doelstelling van Steunouder. Praktisch gezien is de afstemming in het contact erop gericht om ervoor te zorgen dat steun en verwachtingen aansluiten en het kind om wie het gaat een leuke ochtend of middag heeft. Maar als het contact tussen beide gezinnen groeit, dan is dat ook goed.”

In het vraaggezin dat gematcht gaat worden aan Liliane als steunouder, speelt geloof thuis een rol. Liliane: “Wij staan open voor de geloofsovertuiging van een ander en volgen de normen en waarden van het thuisgezin als steunouder. Wij zijn zelf niet gelovig, maar onze dochter zit op een christelijke school, we hebben thuis een kinderbijbel en praten over godsdienst. Als je tolerant en verdraagzaam bent ten opzichte van elkaars levenswijze, dan is de ontmoeting met een ander gezin leerzaam.” Liliane vertelt dat zij de behoefte aan verder contact onderling laat afhangen van de wens van de vraagouder. “Onze kennismaking binnenkort is daar een mooi moment voor!”

“In mei van dit jaar zijn we
gestart met het werven van
steunouders. En dat gaat goed. We
kunnen echter voor nog veel meer
ouders wat betekenen!”